Bu ay, sinemaların açılmasıyla ülkemizde “Yarın Yokmuş Gibi” adıyla vizyona giren Palm Springs filmi ile sizlerleyim. Filmin başrollerini Andy Samberg (Nyles) ve Christin Millioti (Sarah) paylaşırken bu isimlerin yanı sıra J.K Simmons’da filmde yer alıyor. Filmde renkli bir karakteri canlandıran J.K Simmons hikâyede çok fazla yer almasa da ara ara uğrayıp geçiyor ve hikâyeye nokta atışı katkılarda bulunuyor. Palm Springs, daha önce de oldukça fazla karşı karşıya kaldığımız “zamanda sıkışma” konusunu ele alıyor.
Bu tarz filmlerde bir döngü izliyor olsak da ne olacağını yine de merak ederiz. Karakterimiz kendini zamanda sıkışma olayının içinde bulduktan sonra bu işin içinden nasıl çıkacağını ya da bununla nasıl baş edeceğini görmek isteriz. Durumu anlayana kadar çokça kez aynı günü tekrardan yaşar ve karakterimizle birlikte biz de paranoya duygusunu ve sıkışmışlık hissini tadarız.. Ve genellikle bir yerden sonra döngü içinde olduğu durumları izlemek bize külfet gibi gelmeye başlar.
Fakat Palm Springs filminde karakterimiz Nyles (Andy Samberg) zaten bu işin kıdemlisi. Kendisi içinde bulunduğu bu olayı kabulleneli çok olmuş, bununla yaşamayı öğrenmiş. Hatta artık işi eğlenceye bile dökmüş görünüyor.. Palm Springs’e sevgilisinin en yakın arkadaşının düğünü için gelen Nyles, talihsiz birtakım olaylardan sonra kendini bu durumun içinde bulmuş.
Filmin başında Nyles’ın gözlerini açması ile biz de hikâyeye giriş yapıyoruz. Bir süre, bıkkın ve umursamaz tavırlarla “düğün günü” koşuşturmacasının içinde hiç de oralı olmadan keyifli bir gün geçiren Nyles’ı izliyoruz. Düğüne, elinden hiç düşürmediği kutu biraları ve şort mayosuyla katılması, hiç tanımadığı insanların önünde düğün konuşması yapması izleyenlere “burada bir anormallik var” diye bağırıyor adeta. Daha sonrasında kendimizi sürekli devam eden gelişmeleri izlerken buluyoruz.
Diğer karakterimiz Sarah’nın (Christin Millioti) ise zamanda sıkışma tecrübesini baştan sona gözlemleyebiliyoruz. İlk başlarda mantık dışı bu duruma direnç gösterip kurtulabilmek için tonla yol denese de Nyles’ın da yardımıyla içinde bulunduğu duruma ayak uydurmaya başlıyor. Filmin devamında ikilinin hiç bitmeyen 9 Kasım gününü binlerce farklı ve eğlenceli şekillerde nasıl geçirdiklerini izliyoruz. Bu aşamada dinamiği çok iyi tutturan ikili izleyenlere eğlenceli bir hikâye sunuyor.
Filmi izlerken sık sık, keşke benim de hiç bitmeyen 9 Kasımım olsa diyeceksiniz!
Ve sonra filmin ikinci kırılma noktası yaşanıyor. Birtakım şeylerin açığa kavuşmasından sonra film bir süre temposunu düşürüyor ve karakterlerimizin bu durumla tek tek nasıl başa çıktıklarını ve yollarının tekrardan kesişmesini izliyoruz.
Palm Springs, dünya prömiyerini Sundance Film Festivali’nde yaptıktan sonra oldukça ilgi görmüştü. Filmin, Hollywood’a girişin son basamağı olarak görülen Sundance Film Festivali’nde prömiyerini yapması da çiçeği burnunda yönetmenimiz Max Barbakow için iyi bir basamak gibi görünüyor. Zira ilk uzun metraj filminin, prömiyerinden sonra “Hulu” gibi büyük bir şirkete yüksek bir meblağda satılması filmin başarısının yadsınamaz bir sonucu gibi gözüküyor...
Film, mizahı ön planda tutarak ve bilimsel detaylara çok fazla takılmadan yazılmış olduğu için daha önce fazlaca örneğini gördüğümüz “zamanda sıkışma” filmlerinin çoğundan daha az klişe diyebiliriz. Palm Springs eğlenceli ve ferahlatıcı bir şekilde zamanda sıkışmanın tadını çıkarmayı sunuyor biz izleyenlere.
Eylemlerinden hiç sorumlu olmayacak olsan ne kadar ileri giderdin?
*Eda Taşkın'ın bu yazısı Yerel Haberci Dergisi'nin Eylül 2020 sayısından alınmıştır.
