(Umudum’u almadan önce anlamının umut olduğunu bilmiyordum.)
Ben kimim ? Ben yalnız bir şair ve devamım vesair... Bir nisan gününde doğmuşum... Nur topu gibi bir anne kucağında... Evvelim yok sonum bilinmiyor ...
- Ben gözüm, hem de iki gözüm... Ve sözüm, hem de tek bir söz... Size plân filan da yapmadım. Konuşuyorum işte öylesine ... Uyakmış kafiyeymiş aldırmıyorum, çünkü biliyorum ki 'sözcüklere dikkat etmezsek onlar dikkat ederlermiş yerlerine'
Yani sözcükler bizim küçük çocuğumuz... Şimdi bir nefes al şu güzelim dünyadan çek ciğerlerine kadar... Ele avuca sığmaz meraklarımızın:
Bir yer düşün; temiz, havadar... Bir gül düşün kıpkırmızı ellerinde; onu sana ben verdim ve çiçeklerle kapladım dünyanı ... Öyle ki artık benim yerime çiçek düşünüyorsun... Çiçekler yerine beni... Keşke o kadar uzun olsaydı yaşam... Ve çiçekler kadar güzel...
***
Sen bahar ayları gibisin... Çünkü dünkü gençliğim... Sende kaldı ... Gözlerim yollarda.
Ve bir fotoğrafa takılı kaldı... Biliyor musun okurum, yolda bir çiçek görürüz de umursamaz son veririz yaşamına... Bilirmiş gibi, mutluluğunu yok ediveririz..
Bakalım çiçek mutlu muydu ellerimizde... İşte size bir bilmece
Ah dili olsa da söylese şu papatyalar ! İsimlerini dahi bilemediğim minik çiçekler...
***
Petunyam, mor petunyam...sen dünyama gireli bir sene kadar oldu. Seni, bana umut olan bir büyüğüm vermişti. Gerçekten umut oldun ve sana umudum diye seslenmek istiyorum.
Umudum, senin o güzel mor çiçeklerin beni sana, dünyaya ve bana seni veren büyüğüme bağladı. İnsana ne kadar da sevinç ekliyorsun. Çiçeklerin sadece bir gün dayansa da ertesi gün yine açıyorsun.
Mor petunyam, umudum...
- Günler geçiyor, yalnızlığım bitmek bilmiyor... Özlemlerim bir bir zihnime yerleşiyor... Günler, aylar geçiyor... Sevincim oluyorsun. Bir şiirle sana ve başkaları için umut olan tüm insanlara sesleniyorum :
- Gül versem size gülersiniz, peki umut versem umutlanır mısınız?
Misafirdim dünyanızda
Gözlerim bir yürek görür
O yürekte güller açar
Ellerimde mor petunya
Onu bana siz verdiniz
Umutları siz derdiniz
Çiçek gibi gülersiniz
Açmış yine mor petunya
Elleriniz kalem tutar
Petunyalar şimdi açar
Zevkle baktım çiçek saçar Bana bir yar mor petunya
Öyle güzel mordur rengi
Gören sever yeşil dalı
Yoktur onun başka dengi
Ne güzeldir mor petunya
Rengi benzer gökyüzüne
Bazen bakar gökyüzüne
Sonra düşer yeryüzüne
Açar yine mor petunya
Gün boyunca odur sevinç
Solma canım solma sen hiç
Konduğunda küserim ben
Kelebeğe mor petunya!
Bir bakarım düşmüş biri
Ertesi gün açmış moru
Hey canım hey Anadolu
Ellerimde mor petunya
Çiçeklensin yurdum yolu
Deme sakın eğri büğrü
Sana güler o hoş rengi
Ne güzelsin sen petunya!
Anlamsınız şu dünyama
Büyüdüm ben sanki onla
Sevenden sen hiç korkma
Ne güzelsin sen petunya!
Değerli okurlarım esen kalınız...
