Aylardan bu yana merakla ve heyecanla beklediğim kurultay için, ilçe başkanlığından katılacaklara ilişkin sms mesajı gelince, hemen parti görevlisini arayıp ismimi yazdırdım.

Artık heyecanların (en azından benim için) sonlarına varılacak kurultay için hareket saati gelmişti.

Saat 22.45’te otobüsümüz hareket etti. Otobüste ilçe yöneticileri dahil 36 yolcu olduğunu öğrendiğimde beni üzüntü kapladı. Öyle ya nüfusu ikiyüzbine yaklaşan Gaziemir’de topu topu 36 kişi ile kurultaya gidiliyordu.

Otobüsümüz son derece konforlu sayılacak kadar rahattı. İlçe yönetiminin görevli arkadaşları gereken misafirperverliği gösterdiler. Bizlere gerektiği anlarda ulaşılabilecek sorumlularının cep telefon numaralarının yazıldığı not kağıtlarını verdiler. Artık yolculuğumuz başlamıştı.

İlk mola Kula’da verildi. Bu sırada diğer ilçelerin otobüslerini ve yolcularını izleme ve gözleme olanağı buldum.

Gördüklerime gelince, diğer ilçe otobüslerinin önlerinde kaçıncı araç olduğu yazılı belgeleri sizlere aktarayım;  Konak 3,  Çiğli 4, Buca 3, Bornova 3 araç ile kurultaya gidiyordu.

Gaziemir’i yazımın başında yazmıştım; 1 araç.

Bende merakım gereği bunları fotoğrafladım.

 İkinci mola yerinden sonra otobüsümüze binerken ön camda Gaziemir /4 yazdığını gördüm!

Yanlışlık olmasın diye Gaziemir’de bindiğim otobüsün plakasını da fotoğraflamıştım.

Hemen telefonumdan kontrol ettim. Yanlışlık yoktu, otobüs doğru, ön camdaki tabelaya kalemle 4 yazılmış olduğunu fark ettim.

Sanırım şaka yapmış olacak (!)

Her halde birisi  “bakın! Gaziemir’den yola çıkan bizim 4. aracımız” demek istemiş!

Ankara’ya sabah 8’de vardık.

Üç yıl aradan sonra yoğun katılımı görünce bir partili olarak moralim düzelmeye başladı.

İlk heyecanla birlikte yavaş yavaş kurultayın yapıldığı Arena’daki yerimi aldım.

Salon sabahın 9’unda hınca hınç doldu!

Salonun hazırlanışı ve düzeni olması gereken gibiydi. Emeği geçen herkese teşekkürler.

Salondaki diğer illerden gelen partililerle tanışma ve hoş sohbetler derken zaman su gibi akıp gitti!

Ve zaman gelmiş ilk konuşmayı CHP Genel Başkanımız Kemal Kılıçdaroğlu yapmaya başladı.

Yine beklenildiği gibi AKP’yi ve genel başkanını eleştirmeye topa tutmaya, 2019 sürecine giderken biz partililere ödevler vermeye açıklamaya başladı. Kılıçdaroğlu uzun sade ve anlaşılabilir konuşmaları ile zaman zaman salonu coşturdu.

Konuşma sırası genel başkan adaylarından Muharrem İnce’ye gelmişti.

Kürsüye çıkışı ile kendisine göre sağ tarafından (sanırım Yalova grubu) yoğun alkış ve tezahüratlar başladı.

Tam da kendi tipik Muharrem İnce üslubu ve heyecanlı diksiyonu ile konuşmalarını sürdürdü. Konuşmasında o da AKP’ye ve genel başkanına eleştiriler getirmeye hükümeti ve topa tuttu!

CHP’nin 8 seçimdir kazanamamasının kabul edilebilir olmadığını ve bir takım yanlışlıkların olduğunu, olmaya da devam ettiğini vurguladı.

Yaklaşık bir saatten fazla konuştu. Konuşmasının sonlarında, sadece Yalova grubunun değil salonun yüzde 90’ının alkışını aldı.

Genel başkan adaylarının konuşmalarını tamamlaması ile salondaki partililerin çoğu bahçeye çıkarak sigara ve ihtiyaç giderdi!

Kurultayın ana teması olan “ADALET VE CESARET” ten esinlenerek cesaretle itiraf etmeliyim ki Muharrem İnce’nin konuşmasının sonunda salonun “TÜRKİYE’YE GÜVENCE MUHARREM İNCE” sloganları ile inlediğini duyunca; tamam oldu oluyor, değişim gelecek diye düşündüm!

Seçim sonucunu merakla takip ederiz diye düşündüğüm sırada  Gaziemir grubu olarak otobüsümüzün 16.30’da kalkarak İzmir’e döneceğini öğrendiğimde sükûtu hayale uğradım!

Kurultayın sonucu ancak dönüş yolunda telefonla  öğrenebildim!

Delegelerimiz genel başkanlık seçiminde; ya tarihsel bir sorumluluk üstlenerek partimizi kuruluşundaki felsefeye, yani Atatürk, cumhuriyet, özgürlük, cesaret ve adalet rotasına yeniden güçlü biçimde döndürmek amacıyla oylarını kullanacaklardı ve sürekli seçim kaybeden, oyları belirli bir yüzdenin üzerine çıkamayan bu büyük partiyi şahlandırıp tekrar iddialı duruma getireceklerdi ya da  umutsuz tablonun devamına ve dolayısıyla başkanlık rejiminin güçlenmesine rıza göstereceklerdi.

Rıza gösterilenin ne ve neler olduğunu “cesaretle” yazdığım bu yazımı, okuyucuların “adaletli” takdirlerine sunarım.

Son olarak, “Hakikati konuşmaktan korkmayınız. İnsanlar, gerçekliğine inandıkları şeyleri söylemekten çekinmemelidirler. Gerçekleri söylemek, insanın başına büyük işler de açabilir. Yine de doğru bildiğimiz yoldan şaşmamalıyız. İnsanlık, gerçekleri söylediği için cezalandırılan, acı çeken, ama doğrulardan ödün vermeyen insanların çabalarıyla bugünkü düzeyine ulaşmıştır.”Mustafa Kemal ATATÜRK