Dijital dünyada gözlerini hayata açan çocuklarımız dijital yerlidir. Artık bunlar dijital çocuklardır, bu kültürün içinde bu dünyadan uzak kalmak mümkün değil.Ekrandan kalkmaları,sokağa çıkmaları için  adeta yalvardığımız çocuklarımız.

Pandemi ile sosyal hayattan da izole olmanın sorunları dile gelmeli .. 

Lise yıllarında   okulumuzun  çok  başarılı bir öğrencisi olan arkadaşımla  geçenler de karşılaştım, hayatına okul başarısını yansıtamadığını itiraf etti.

Günümüzde oluşan ekran bağımlılığından kurtulmak için; çocuğun  3 yaşından önce bu dijital dünyadan uzak kalmaları gerekiyor ,anne ve baba ile güvenli bir bağ kurması çok önemli .

Niçin bağ kuruyoruz* bağ yoksa tesir yoktur , bağ kuramayan baskı kurar,.

Anne babanın da kendini ekrandan alamadığı için çocuklarla nasıl baş edeceğini bilemediği günlerden geçiyoruz..

Ekran önünde fazla kalan ergenlerde de  dürtüsellik ve fevrilik göze çarpıyor, bilgisayar oyunlarının çeşitli bölümlerine serpilmiş olan ödül sistemi ile  de  beynimiz de alkol gibi bir tür bağımlılık yapıyor , bunlardan yoksun kalınca; öfke, mutsuzluk ortaya çıkabiliyor ."Ekrandan kalk "dediğimiz zaman  öfke gösterip, küfür edebiliyor.

Peki ne yapalım çözüm odaklı olmak için ebeveynin de ekrandan sosyal medyadan kendini uzaklaştırmayı başarmış olması gerekir, gözlerini çocukların gözleri ile buluşturması  elzemdir.

Bilgisayar evin ortak noktasında olmalı( salon gibi) çocuklar ne ile meşgul bilmek zorundayız siber zorbalık, sapkın siteler ve kimseler ve benzeri iyi takip etmemiz gerekir.

 Sorumluluklarını yerine getirince oyun oynayabilmeli , sakin kalarak onunla bir anlaşma yapmalısınız .

"Bir şey ücretsiz veriliyorsa aslı asıl ürün sizsiniz" demiştik. Bu oyunlarda böyle bir şey.

Tabiatın içinde olmaya nefes  almaya ihtiyacımız var ,ekrandan uzaklaşmasını bilelim "Şimdi telefonu elinden bırak ailen seni bekliyor"

Günümüzde  başarıya hiç yapılmadığı  kadar büyük bir vurgu yapılıyor çocuklar ailelerin ellerinde proje çocuk olarak gözlemleniyor .

İngilizce kursundan gitar kursuna oradan basketbol kursuna çocukluğunu yaşamadan duygusal farkındalık kazanmadan empati körlük yaşayan kimseler olarak yetişkinliğe adım atıyor.

Empati zengini çocuklar yetiştirmek zorundayız başarı ile zehirlenen  kimseler ,toplumlar acımasız olurlar.Rekabet, kazanma hırsı,  insanı hile yapmaya iter merhametten uzaklaştırır.

Diğer taraftan  kolaylıkla  herşeye ulaşan her istediğini elde edeceğine inanan, sadece ailenin konforuna ortak olan kimseler değil emeğin alın terinin ve emekçinin kıymetini bilen kimseler olmak gerektiğini öğretmek zorundayız.

Almak kadar vermenin paylaşmanın önemini onlara yaşatmalıyız bayramlar , özel gün ve geceler vesilesiyle; aşevleri gibi, ihtiyaçlı ailelere ulaşmak,  aile büyüklerini aramak sormak, , varsa huzurevlerini ziyaret etmek gibi .

Manevi zekası yüksek olan kimseler hayat başarısı için daha yatkındırlar ve okul başarısını hayata yansıtan kimseler bu kimselerdir.Çünkü hayat inişler yokuşlar çıkışları içerdiğini , can sıkıntısını da içinde bulunduğunu  bilmeleri gerekir. Gerçek ,kalıcı başarı başarısızlık yaşamadan gerçekleşmez bunu bilmeleri ,ebeveynin hayat hikayelerinden haberder  olmaları çok önemli.Bunu ancak aile içinde işbirliği yaparak sağlayabiliriz.

"TELEFONU BIRAK AİLEN SENİ BEKLİYOR".